آیا برنامه پزشک خانواده در ایران توانسته رضایت اعضای تیم سلامت را تأمین کند: مطالعه‌ای از دانشگاه علوم پزشکی مشهد

نوع مقاله : مقاله علمی-پژوهشی

نویسندگان

1 مدیر گروه توسعه شبکه و ارتقای سلامت، معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

2 مسئول برنامه پزشک خانواده استان خراسان رضوی، گروه توسعه شبکه و ارتقای سلامت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

3 کارشناس ارشد اپیدمیولوژی، کارشناس برنامه پزشک خانواده، گروه توسعه شبکه و ارتقای سلامت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

چکیده

پیش‌زمینه: رضایتمندی اعضای تیم سلامت از برنامه پزشک خانواده یکی از مؤلفه‌های مهم در اجرای این برنامه بوده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان رضایتمندی پزشکان و ماماهای تیم سلامت از اجرای برنامه پزشک خانواده و شناسایی برخی از عوامل موثر بر آن در دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد.
روش‌ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، 106 نفر از پزشکان و ماماهای تیم سلامت به صورت تصادفی ساده انتخاب و مورد پرسشگری قرار گرفتند. در این پژوهش از پرسشنامه استاندارد رضایت شغلیJob Satisfaction Survey (JSS) با مقیاس لیکرت 5 رتبه‌ای استفاده شد. به علاوه از پرسش‌شوندگان خواسته شد، میزان رضایت کلی خود را از برنامه پزشک خانواده با یک مقیاس 20 نمره‌ای اعلام نمایند. تحلیل داده‌ها با نرم افزار  SPSS انجام پذیرفت.
یافته‌ها: بیش از نیمی از پزشکان خانواده (51.9%) مؤنث بودند. سن اکثریت افراد مورد مطالعه (71%) بین 25 تا 36 سال بود. میانگین سنی پزشکان 6.4 ± 34.9 و ماماها 3.5 ± 32.8 سال بود. میانگین سابقه کار پزشکان خانواده در برنامه پزشک خانواده 48 ماه و برای ماماها 69.9 ماه بود. میزان رضایت کلی شاغلین در برنامه پزشک خانواده 4.1 ± 13.3 و به تفکیک در پزشکان 4.4 ± 11.9 و ماماها 3.3 ± 14.8 بود که اختلاف آن از لحاظ آماری معنادار بود (0.001 > P). پزشکان بالاترین میزان رضایت را از حجم کار و کمترین رضایت را از حقوق و مزایای پرداختی ابراز کردند. ماماها نیز بالاترین میانگین رضایت را از حیطه همکاران و ارتباطات و کمترین رضایت را از حقوق و مزایای پرداختی داشتند. پس از آنالیز تی مستقل مشخص شد، بین رضایت کلی و جنسیت ارتباط معناداری وجود دارد (0.04 = P)، به طوری که زنان نسبت به مردان از رضایت بیشتری نسبت به برنامه پزشک خانواده برخوردار بودند. ولی بین رضایت از برنامه با سن، تأهل، سابقه کاری در برنامه و تعداد جمعیت تحت پوشش ارتباط معنی‌داری وجود نداشت (0.35 = P).
نتیجه‌گیری: با توجه نتایج پژوهش که حاکی از پایین بودن  رضایت اعضای تیم سلامت از حیطه حقوق و مزایا و مدیریت می باشد، می‌بایست تلاش‌های گسترده‌ای توسط مسئولان کشوری و دانشگاهی برنامه جهت بهبود رضایت اعضای تیم سلامت انجام پذیرد.

کلیدواژه‌ها